زمانی طولانی است که آرامش درون جزء رویاهای من شده است. نه اینکه اصلا نباشه نه، اما مشکل داره، بدترین حالت مال وقتی هست که از خواب بیدار میشم. ذهنم در اون لحظه به سرعت نور و قبل از هشیاری کامل شروع میکنه به کنکاش تمامی مشکلات روز و روزهای گذشته و چه بساط پر رنجی است وقتی این فکرها سازنده نیست و بیشتر دغدغه و نگرانی است. این روزها خیلی درگیر شرایط کاری و شغل هست. البته شاغلم و شغل خوبی از نظر جامعه دارم اما آرامش کاری ندارم، دغدغه های کاری بسیار و آرامش کم، همه این روزهای من هست.
